אַ בעל-הביתישע חכמה

Художник Igor Likhtarev Перевод прошлогоднего ворта на мамэ-лошн, Поправки и рекомендации приветствуются.

אַ בעל-הביתישע חכמה פֿון וואָס איז שטייט אין דעם דאָזיקער פּרשה “והוצאת להם מים מן־הסלע והשקית את־העדה [און נאָר נאָכדעם] ואת־בעירם“(במדבר כ,ח) לערנען מיר איוס אַז אַ בעל הבית טרינקט ערשט און נאָר נאָכדעם טרינקט ער אָן אַ בהמה. אָבער ווען עס קומט צו עסן האַנדלט מען זיך אין פֿאַרקערטע אופֿן: ווי עס שטייט: “ונתתי עשב בשדך לבהמתך ואכלת ושבעת“ (דברים יא,יט). דאָס הייסט, קודם כל קאָרמעט מען אַ בהמה און נאָר נאָכדעם עסט מען אַליין. פֿון דאָס קומען מיר צו איוספֿיר אַז שבת ביי דער סעודה קודם קאָרמענדיק אונדזערע נפֿש אלוקית מיט אַלערליי מעשה׳לעך און דברי תורה מוזן מיר קאָרמען, כאָטש אַ ביסעלע, אונדזערע נפֿש בהמית. און ווען אונדזערע נפֿש בהמית װעט װעלן צו מאַכן אַ לחיים, אַז דעמאָלט מוזן מיר אָנטרינקען אונדזערע נפֿש אלוקית זאָגנדיק וועלכער-ניט-איז וואָרט, וואָס איז צי שייך צו ענייני דיומא צי ניט אַזוי. מעגלעך, ס׳איז טאַקע אַ מקור פֿון מנהג צו זאָגן טאָסטן. מכל מקום, איך בין זייער מקפּיד און מחמיר וועגנ דעם דאָזיעקער מנהג, און דברי תורה ווערן געזאָגט ביי דעם שבת טיש ווי דער שטייגער איז זייער רעגולער, און ניט ווײַל איך בין אַזאַ תלמיד חכם, נאָר ווײַל מײַן נפֿש בהמית האָט אַ שטאַרקע דאָרשט שטענדיק.